De tijd vliegt

Daar ben ik dan eindelijk weer... Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve berichten die ik heb gekregen. Ik vind dit heel erg leuk om te lezen! Inmiddels zit ik al meer dan een week in Loissin. Ik heb mn plekje hier gevonden. Iedereen op de camping kent me nu. Soms voel ik me wel een bnn'er in Duitsland. Zoals jullie mij waarschijnlijk allemaal wel kennen vind ik het leuk om met iedereen een praatje te maken. De weg naar de bakker wordt bijvoorbeeld al steeds langer... 5 minuten... 10 minuten... 15 minuten. Met iedereen probeer ik een praatje te maken, want ik vind het belangrijk om een band met de campinggasten op te bouwen. Op maandag liep de wekker weer vroeg af. Ik moest nog een knutselvoorbeeld maken voor de kidsclub. Door de drukt van zondag was ik hier nog niet aan toegekomen. De knutselspullen uit Nederland zijn ook nog steeds niet aangekomen waardoor ik het nog steeds met beperkte middelen moet doen. Het werd memory maken. Op de camping zijn nog niet heel veel kinderen waardoor we ieder gemaakt spel gezellig konden spelen. Helaas kwamen er donkere wolken boven Loissin te hangen en heeft het tot in het begin van de avond geregend. Ik heb besloten de middag in het 'Spielhaus' door te brengen zodat de kinderen wat leuks te doen hadden op deze regenachtige dag. De ouders waren me erg dankbaar hiervoor, en ik vond het gezellig! Om 19:00 was het weer droog zodat 'Skippy' in actie kon komen. De kinderen willen het liefst maar 1 ding met 'Skippy' doen: Tikkertje. Het gevolg is dat ik iedere avond ruim 2 uur lang in de speeltuin rond ren en overal op moet klimmen en klauteren. Voor mijn conditie is dit zeker een pluspunt:) En als de kinderen lachen, dan lach ik ook. Op dinsdag stond het kampvuur op het programma. De kinderen die er zijn, zijn voornamelijk van vaste gasten. Ze weten dus precies wat het inhoud: Gezellig met zn alle rond het vuur broodbakken. Het moest volgens de kinderen echt het hoogte punt van de week zijn. Ik was dan ook erg benieuwd en had er hoge verwachtingen van. Helaas waren de weergoden niet goed gemutst en heeft het de hele avond geregend. Het kampvuur kon dus helaas niet doorgaan. De kinderen waren teleurgesteld, de ouders waren teleurgesteld en ik was teleurgesteld. Na een kort overleg met de campingeigenaar hebben we besloten om het woensdag nog een keer te proberen. Woensdag was het echt super goed weer voor het kampvuur. De zon scheen lekker en wind was er ook nauwelijks ( dat is erg zeldzaam hier ). De kinderen hadden al snel een stok met brooddeeg eraan, het zag er erg gezellig uit. Ze kwamen alleen al snel tot de conclusie dat het bakken wel een tijdje zou gaan duren, en kinderen en geduld gaan niet goed samen merk ik wel.... Al snel stonden al de ouders met en stok in hun hand brood te bakken terwijl de kinderen ( weer.... ) tikkertje speelde. Ik kwam met de ouders aan de praat. Ze waren erg geïnteresseerd in mij, wat ik erg leuk vond. Het gerucht ging rond dat ik uit Noorwegen kwam??? Mijn Duits is echt met 10 sprongen tegelijkertijd vooruit gegaan merk ik wel. Het kampvuur was zeer geslaagd en ik kijk al uit naar het volgende kampvuur (morgen). Donderdag stond het maken van vlinders op het programma. De meisjes waren erg enthousiast, terwijl de jongens zich er te 'stoer' voor vonden. Je raad het al wat de jongens gingen doen buiten: Tikkertje. Ik vraag me wel eens af waar die kinderen zoveel energie vandaag halen? Donderdagavond wilde ik wel eens wat anders doen dan tikkertje in de speeltuin. De speeltuin moest vermeden worden en besloot ik naar het strand te gaan. Naar een goede tip hebben we het 'kwallenspel' gespeeld. De kinderen hebben in een bepaald gebied hoopjes zand gemaakt en moesten elkaar geblinddoekt naar de overkant begeleiden. Dit leverde hilarische momenten op! Ik heb van deze avond heel erg genoten, wat is nou een mooiere werkplek dan het stand? Vrijdag was mijn vrije dag. Nadat ik wat heb uitgeslapen ben ik HUP op de fiets gesprongen voor boodschappen. Ik dacht dit 'even' te doen, maar 'even' werd ruim 3 uur. Anderhalf uur heen fietsen en 1 uur terug. Duitse fietspaden zijn soms wat anders als wij in Nederland gewend zijn ( lees soms complete bospaden) waardoor ik geregeld mijn fiets heb moeten keren. Het was geen vervelende rit:) Zaterdag ben ik fris en fruitig aan de tweede week begonnen. Het leek wel of ze een blik met kinderen hadden opgemaakt. Waar ik de eerste week donderdag afsloot met 8 kinderen, waren het er nu opeens 25. Het is lastig om al die kinderen in de gaten te houden en evenveel aandacht te geven. Maar ik zou Lisa niet zijn als ik daar geen leuke uitdaging in zie. Het heeft ook voordelen: we kunnen nu met fatsoenlijke teams voetballen Zondag was Duitsland in de stemming van de WK finale. In de middag hadden we ons eigen WK op de camping. Natuurlijk heeft Duitsland deze gewonnen. S 'avonds had ik het lekker rustig want iedereen zat voor de tv. Ook wel eens lekker:) Ik heb hier prima naar mn zin! De dagen vliegen voorbij. Iedere dag is anders end at maakt het zo onvoorstelbaar leuk!

Lieve groetjes, Lisa